100 jaar Rijwielbelastingplaatje

Nostalgie en verzameldrift zijn soms op heel bijzondere thema’s in gestoken. Destijds de meest gehate vorm van belasting en nu ook niet meer voor te stellen: Rijwielbelasting! Met de opkomende populariteit van de tweewieler, zag de overheid zich gedwongen om een netwerk van fietspaden aan te leggen. Daarvoor was geld nodig. Minister van Financiën Colijn besloot in 1924 om vanaf 1 augustus t/m 31 december iedere fiets met fl 3,- te belasten. Uiteindelijk liep het belastingjaar van 1 augustus t/m 31 juli en werd er fl 6,- per fiets per jaar geheven. Het gold vanaf augustus omdat de belasting dan met het vakantiegeld kon worden betaald. In 1924 waren er 1,7 miljoen fietsen waarover belasting verschuldigd was, dit leverde de Staat fl 5.330.247,- op. In 1941 maakte de Duitse bezetter een einde aan deze vorm van belastingheffing. Toen reden er inmiddels 3,6 miljoen belastbare fietsen rond. 

Het rijwielbelastingplaatje moest zichtbaar op de fiets bevestigd zijn. Omdat dit veel diefstal tot gevolg had, mochten de rijwielbelastingplaatjes ook wel in een lederen foedraaltje goed zichtbaar op de linkerborst gedragen worden. Men kon het plaatje en de houders kopen bij o.a. het postkantoor en de gemeente. 

Er werd een heuse ontwerpwedstrijd uitgeschreven om het rijwielplaatje vorm te geven. Echter voor de eerste editie van 1924 koos men uiteindelijk om het Franse model te kopiëren. Van 1925 tot en met 1933 tekende C.J. van der Hoef voor de ontwerpen van de jaarlijks verschillend gevormde plaatjes. In 1934, 35 en 36 was W.J. Roozendaal verantwoordelijk en vanaf 1937 tot en met de laatste in 1941 droeg muntontwerper J.C. Wienecke zorg voor de ontwerpen. De uitgifte is voorzien van een goudkleurig detail en wordt geleverd in een toepasselijke houder inclusief genummerd Certificaat van Echtheid.